Խոսքը համարվում է բարձրագույն հոգեկան գործընթաց, որի շարժիչ ուժը հաղորդակցումն է։
Ձեզ ենք ներկայացնում մի քանի պարզ խորհուրդներ, որոնց հետևելը և կիրառումը ծնողների կողմից կնպաստի երեխայի խոսքի զարգացման բարդ գործընթացին՝
— ՀԻՇԵՔ գործողության յուրաքանչյուր տեսակի (ինչպիսիք են ուտելիք պատրաստելը, սենյակ հավաքելը, հանվել-հագնվելը, խաղալը, զբոսանքը և այլն) ժամանակ անհրաժեշտ է խոսել երեխայի հետ: Պատմեք թե դուք ինչ եք անում, ինչ եք տեսնում, ինչ է անում, ինչ է տեսնում ձեր բալիկը, ինչ են անում երեխային շրջապատող մարդիկ:
— Երեխայի հետ խոսեք՝ կիրառելով միայն ՃԻՇՏ և ՀՍՏԱԿ ձևակերպված բառակապակցություններ, նախադասություններ: Ձեր կողմից կիրառված նախադասությունը պետք է լինի միայն 1-2 բառով ավել՝ երեխայի կազմած նախադասությունից: Եթե ձեր երեխան իրավիճակը, գործողությունը բացատրում է դեռևս 1 բառով, ապա ձեր բառակապակցությունը պետք է կազմված լինի առնվազն 2 բառից,
— Երեխային տալ «ԲԱՑ» հարցեր: Օրինակ՝ երբ երեխան խաղում է, կարելի է հարցնել «Ի՞նչ ես դու անում», որպեսզի երեխան կարողանա 2-3 բառից կազմված նախադասությամբ պատասխանել հարցին, այլ ոչ թե տալ հաստատական հարց, որի պատասխանը կազմում է 1 բառ, օրինակ՝ հարց․ «Դու խաղու՞մ ես», պատասխան՝ «այո»:
— Պահպանեք հարցի և պատասխանի միջև «ժամանակավոր դադար», որպեսզի երեխան հնարավորություն ունենա խոսել և պատասխանել հարցին:
— Երեխայի ուշադրությունը կենտրոնացրեք իր շրջապատող միջավայրի յուրաքանչյուր հնչյունին և ձայնին: Ձևակերպեք հարցը հետևյալ տեսքով․ օրինակ՝ «Ի՞նչ ձայն է»: Դա կարող է լինել որևէ կենդանու, քամու, մեքենայի ձայն և այլն:
— Պատմեք կարճ պատմվածք կամ հեքիաթ: Եվ օգնեք երեխային պատմել այդ հեքիաթը ձեզ կամ ընտանիքի որևիցե անդամին։
Հեղինակ՝ լոգոպեդ Աննա Հոսեփյան
Ծնողները առաջին հերթին պետք է հիշեն, որ երեխան անհատականություն է, և միևնույն ընտանիքում երեխաները տարբեր են լինում. յուրաքանչյուրը ծնվում է իր անհատական առանձնահատկություններով, որոնք չեն կրկնվում:
Սպտ 21 2023